کنترل هواپیما در مواقع حساس و افزایش قدرت کنترل همواره از مهمترین سرفصل‌های پژوهش در حوزه آیرودینامیک خارجی بوده است. ایجاد پایداری و ارتقاء کنترل‌پذیری هواپیما از مهمترین وظایف دم‌های عمودی است و طراحان با تعیین موقعیت، نوع و اندازه آن در صدد هستند تا بهترین  عملکرد را داشته باشند. یکی از روش‌های ارتقاء کنترل‌پذیری کاهش جدایش جریان در زوایای حمله بالاست. این روش‌ها معمولا به دو دسته کنترل فعال و کنترل غیرفعال تقسیم‌بندی می‌شوند.